Doradca Podatkowy 

A. Najman

USTAWA z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. (tekst jednolity) Rozdział 1  Przepisy ogólne. Art. 1.  Drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych. Art. 2.  1. Drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na następujące kategorie:   1)   drogi krajowe,   2)   drogi wojewódzkie,   3)   drogi powiatowe,   4)   drogi gminne. 2. Ulice leżące w ciągu dróg wymienionych w ust. 1 należą do tej samej kategorii co te drogi. 3. Drogi publiczne ze względów funkcjonalno-technicznych dzielą się na klasy określone w warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi i ich usytuowanie. Art. 2a.  1. Drogi krajowe stanowią własność Skarbu Państwa. 2. Drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy. Art. 3.  Drogi publiczne ze względu na stopień dostępności i obsługi przyległego terenu dzielą się na:   1)   drogi ogólnodostępne,   2)   drogi ekspresowe,   3)   autostrady. Art. 4.  Użyte w ustawie określenia oznaczają:   1)   droga lub pas drogowy - wydzielony pas terenu, przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów oraz do ruchu pieszych, wraz z leżącymi w jego ciągu obiektami inżynierskimi, placami, zatokami postojowymi oraz znajdującymi się w wydzielonym pasie terenu chodnikami, ścieżkami rowerowymi, drogami zbiorczymi, drzewami i krzewami oraz urządzeniami technicznymi związanymi z prowadzeniem i zabezpieczeniem ruchu,   2)   ulica - drogę na terenach zabudowy miast i wsi, łącznie z torowiskiem pojazdów szynowych komunikacji miejskiej, wydzieloną liniami rozgraniczającymi, która jest przeznaczona...